یکی از دوستان تعریف می کرد وقتی دکتر را می بینم بحال خودم غبطه می خورم. چرا یک فرد مثل او باید به این مرحله از رشد و تعالی برسد که صفات الهی در چهره و حرکات و سکناتش پیدا باشد و یکی مثل من از کنترل حداقلی در زندگی برخوردار نبوده و حتی در کمترین فضائل خود نیز شک و تردید داشته باشیم.