من يتوكل علي الله فهو حسبه. هركس بر خدا توكل كند خداوند براي او كافي است.

وقتي اعتماد و توكل خود را بر چيزي غير از خدا قرار مي دهيم، خود را گرفتار زندگي مملو از ستيز مي سازيم. ستيز يعني ترديد، اظطراب، نگراني. مانند زورق توفان زده به اينجا و آنجا پرتاب مي شويم و نمي دانيم به كجا مي رويم. همه ي وقتمان صرف انجام كارهاي بيهوده مي شود كه انجام آنها ضرورتي نداشته است. همه ي وقت مان به آمادگي جهت زندگي مي گذرد به طوري كه هيچگاه فرصت نمي يابيم از زندگي ستفاده كنيم. جاي تعجب نيست كه چرا زندگي مان عاري از سرور است. آن كس كه چون كودك زندگي كند، درست زندگي كرده است. كودكان ستيز نمي كنند و هيچ ترسي ندارند. آنها مي دانند كه مادرشان در كنارشان است و وجود او همه ي نياز آنهاست.